Zwichnięcie Szczęki (Stawu Żuchwowego) – Objawy, Leczenie, Operacja, Przyczyny Ziewania, RTG

Zwichnięta lub złamana szczęka to poważny stan chorobowy, często wynikający z urazu twarzy, takiego jak atak fizyczny, wypadek, a nawet podczas zabiegu dentystycznego. Polega na uszkodzeniu dolnej szczęki (żuchwy) i może wpływać na staw skroniowo-żuchwowy (TMJ), który łączy szczękę z czaszką. Zrozumienie niuansów takich urazów, ich leczenia i procesu rekonwalescencji ma kluczowe znaczenie dla skutecznego leczenia.

Kluczowe fakty

• Zwichnięcie szczęki występuje, gdy żuchwa (dolna szczęka) zostaje przesunięta z normalnej pozycji
• Może to być bolesny stan wpływający na zdolność mówienia i jedzenia
• Różni się od złamanej szczęki, która wiąże się ze złamaniem kości
• Ten stan stanowi nagły przypadek medyczny i wymaga natychmiastowego leczenia
• Jest to zwykle spowodowane urazem twarzy lub nadmiernym otwarciem ust
• Leczenie zwykle obejmuje zmianę położenia kości szczęki, złagodzenie bólu, a czasem operację

Co to jest zwichnięta szczęka? Zrozumienie zwichnięć i złamań szczęki

TMJ jest kluczowym stawem odpowiedzialnym za ruch i funkcjonowanie szczęki. Zwichnięcie szczęki lub zwichnięcie stawu skroniowo-żuchwowego, w medycynie zwane zwichnięciem stawu skroniowo-żuchwowego, występuje, gdy dolna kość szczęki przesuwa się z prawidłowej pozycji w stawie TMJ w taki sposób, że zostaje przemieszczona z normalnej pozycji w jednym lub obu stawach skroniowo-żuchwowych. Stawy te znajdują się tuż przed każdym uchem i łączą dolną szczękę (żuchwę) z czaszką. Zwichnięcie może skutkować przesunięciem szczęki na jedną stronę lub brakiem możliwości prawidłowego zamknięcia. Ten stan może powodować znaczny ból i dyskomfort szczęki i wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Złamana lub zwichnięta szczęka lub złamana szczęka odnosi się do złamania lub pęknięcia żuchwy.

Jakie są objawy? Rozpoznawanie zwichniętej lub złamanej szczęki

Objawy zwichnięcia lub złamania szczęki obejmują silny ból szczęki, nieprawidłowy zgryz, niemożność przeżuwania stałego pokarmu lub szerokiego otwarcia ust, a czasami utratę zębów. Złamanie szczęki może objawiać się niewielkim złamaniem lub, w poważniejszych przypadkach, wielokrotnymi złamaniami lub poważnymi złamaniami.
W tym stanie może wystąpić jeden lub więcej z następujących symptomów:

• Silny ból w okolicy szczęki
• Niemożność zamknięcia ust – szczęka może sprawiać wrażenie, jakby utknęła
• Nieprawidłowo ustawione zęby — górne i dolne zęby mogą nie być ustawione tak, jak zwykle
• Szczęka przesunięta w jedną stronę lub krzywy wygląd
• Obrzęk, zasinienie lub tkliwość w okolicy szczęki
• Trudności w mówieniu lub połykaniu
• Zwiększone wydzielanie śliny lub ślinienie
• Drętwienie lub mrowienie dolnej wargi lub brody

Jakie zdarzenia mogą być przyczyną zwichnięcia szczęki?

Uraz twarzy jest częstą przyczyną złamania lub zwichnięcia szczęki. Może to obejmować napaść fizyczną, urazy sportowe, wypadki samochodowe lub upadki. Nawet zabieg stomatologiczny może nieumyślnie doprowadzić do zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego (TMD) lub urazów szczęki.
Ten stan jest często powodowany przez:

• Uraz lub uraz: każda forma tępego urazu lub siła działająca na szczękę może spowodować jej przemieszczenie. Może to obejmować uderzenie, upadek lub wypadek.
• Nadmierne otwarcie ust: w niektórych przypadkach szczęka może się przemieścić, gdy jest otwarta zbyt szeroko. Może się to zdarzyć podczas zabiegów stomatologicznych, ziewania lub jedzenia czegoś dużego.
• Słabe stawy skroniowo-żuchwowe: niektóre osoby mają z natury słabe lub nadmiernie ruchliwe stawy, co czyni je bardziej podatnymi na zwichnięcie szczęki.
• Poprzednie zwichnięcia: jeśli w przeszłości miałeś zwichnięcie szczęki, więzadła podtrzymujące staw skroniowo-żuchwowy mogły zostać rozciągnięte, co zwiększa prawdopodobieństwo przyszłych zwichnięć.

Zrozumienie objawów i przyczyn jest niezbędne do znalezienia szybkiego leczenia i skutecznego leczenia choroby. W kolejnych rozdziałach omówione zostaną diagnostyka, leczenie i zapobieganie zwichnięciu szczęki.
​

Badanie lekarskie i diagnoza: w jaki sposób pracownicy służby zdrowia diagnozują zwichnięcie szczęki?

Aby zdiagnozować zakres urazu, konieczne jest dokładne badanie fizykalne, często obejmujące badania obrazowe, takie jak prześwietlenia rentgenowskie. Pomaga to w rozróżnieniu pomiędzy prostym zwichnięciem żuchwy a poważniejszymi złamaniami.
Gdy odwiedzasz lekarza z objawami sugerującymi zwichnięcie szczęki, zazwyczaj podejmuje się następujące kroki, aby zdiagnozować schorzenie:

• Wywiad medyczny i badanie fizykalne: Pracownik służby zdrowia zapyta Cię o okoliczności prowadzące do urazu, Twoją historię medyczną oraz czy miałeś wcześniej jakiekolwiek przypadki zwichnięcia szczęki. Podczas badania fizykalnego lekarz sprawdzi szczękę pod kątem oznak nieprawidłowego ustawienia, obrzęku i tkliwości.
• Badania obrazowe: zdjęcia rentgenowskie są powszechnie stosowane w celu potwierdzenia diagnozy zwichnięcia szczęki i wykluczenia złamań. W niektórych przypadkach może być wymagana tomografia komputerowa w celu uzyskania bardziej szczegółowego obrazu, zwłaszcza jeśli istnieją obawy dotyczące powiązanych obrażeń lub jeśli zwichnięcie jest złożone.
• Ocena zakresu ruchu: pracownik służby zdrowia może również ocenić zakres ruchu szczęki, aby zrozumieć stopień zwichnięcia.

Możliwości leczenia: jak pracownicy służby zdrowia leczą zwichniętą szczękę?

Celem leczenia jest ponowne ustawienie żuchwy w stawach oraz złagodzenie bólu i dyskomfortu.
Poniższe są typowe opcje leczenia:

• Natychmiastowa pomoc lekarska: wszelkie podejrzenia złamania lub zwichnięcia szczęki wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej. Opóźnienie w leczeniu może prowadzić do powikłań i zwiększonego ryzyka przyszłego bólu lub dysfunkcji.
• Ręczna redukcja i naprawa chirurgiczna: W przypadku zwichniętej szczęki, ręczna redukcja przez wykwalifikowanego specjalistę, często w znieczuleniu ogólnym, jest zwykle pierwszą linią leczenia. Poważne złamania lub przypadki przemieszczenia się szczęki mogą wymagać naprawy chirurgicznej.
• Stosowanie leków: uśmierzanie bólu jest kluczowym aspektem leczenia. Aby złagodzić ból i zmniejszyć skurcze mięśni, które mogą komplikować zwichnięcie, można przepisać leki przeciwbólowe i zwiotczające mięśnie.
• Bandażowanie i ograniczanie: po zmianie położenia szczęki może być konieczne użycie bandaży, aby utrzymać szczękę na miejscu i tymczasowo ograniczyć ruch.
• Chirurgia: w przypadkach, gdy ręczna zmiana położenia nie jest możliwa lub gdy występują nawracające zwichnięcia, można rozważyć operację w celu naprawy lub zaciśnięcia więzadeł wokół stawu lub usunięcia wszelkich problemów strukturalnych.
• Fizykoterapia: po początkowym leczeniu może być zalecana fizjoterapia w celu wzmocnienia mięśni szczęki i przywrócenia zakresu ruchu.
• Względy stomatologiczne: utrata zębów lub nieprawidłowy zgryz spowodowany urazami szczęki często wymagają wizyty u chirurga jamy ustnej lub specjalisty chirurgii szczękowo-twarzowej. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność zamknięcia dolnej szczęki drutem, aby zapewnić prawidłowe zagojenie się kości.

Czy mogę zapobiec zwichnięciu szczęk?

Zapobieganie zwichnięciu szczęki obejmuje podjęcie kroków mających na celu ochronę szczęki przed urazami i zwracanie uwagi na zakres ruchu.
Oto kilka wskazówek:

• Używaj sprzętu ochronnego: jeśli uprawiasz sporty kontaktowe lub zajęcia, podczas których istnieje ryzyko urazu twarzy, używaj sprzętu ochronnego, takiego jak ochraniacze na usta lub kaski.
• Unikaj nadmiernych ruchów szczęk: zachowaj ostrożność podczas ziewania i jedzenia dużych pokarmów. Jeśli miałeś już w przeszłości zwichnięcie szczęki, pamiętaj, aby nie otwierać zbyt szeroko ust.
• Zajmij się podstawowymi problemami stawów: jeśli cierpisz na schorzenie powodujące rozluźnienie stawów lub jeśli miałeś już w przeszłości zwichnięcia, skonsultuj się z lekarzem w celu uzyskania porady dotyczącej ćwiczeń lub leczenia, które mogą zmniejszyć ryzyko zwichnięcia.
• Regularne kontrole stomatologiczne: regularne kontrole stomatologiczne mogą również pomóc w identyfikacji wszelkich schorzeń, które mogą przyczyniać się do zwichnięcia szczęki, i leczeniu ich.

Wiedza o tym, jak zapobiegać, rozpoznawać i szukać leczenia zwichniętej szczęki, może pomóc w zminimalizowaniu wpływu tego stanu na jakość życia. Jeśli podejrzewasz zwichnięcie szczęki, niezwykle ważne jest, aby zwrócić się o pomoc lekarską.

Czego mogę się spodziewać, jeśli cierpię na tę przypadłość?

Jeśli masz zwichniętą szczękę, możesz spodziewać się pewnego stopnia bólu, trudności w poruszaniu szczęką i ewentualnych problemów z mówieniem lub połykaniem. Po zmianie położenia szczęki możesz odczuć ulgę w intensywnym bólu, ale pewien dyskomfort może utrzymywać się przez kilka dni lub nawet tygodni. Często występuje również obrzęk i tkliwość w okolicy szczęki.
Ważne jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi opieki i ewentualnie tymczasowo dostosować swoje nawyki żywieniowe do bardziej miękkich pokarmów. Przez pewien czas mogą występować ograniczenia w ruchu szczęki, aby umożliwić zagojenie więzadeł.

Rekonwalescencja i opieka pooperacyjna: jak dbać o siebie po zwichnięciu szczęki?

Po zmianie położenia szczęki, samoopieka ma kluczowe znaczenie dla powrotu do zdrowia.
Oto kilka kroków, które należy wykonać:

• Przestrzegaj wytycznych dotyczących leków: przyjmuj leki przeciwbólowe lub inne przepisane leki zgodnie z zaleceniami lekarza.
• Dieta i odżywianie: podczas fazy rekonwalescencji, która może trwać od czterech do ośmiu tygodni lub co najmniej sześciu tygodni w przypadku poważniejszych obrażeń, pacjentom zaleca się spożywanie miękkich pokarmów lub restrykcyjną dietę . Może to obejmować napoje dietetyczne, picie mleka lub spożywanie łatwostrawnych produktów, takich jak konserwy mięsne, aby zachować odżywianie bez obciążania szczęki. Wybierz dietę miękką i unikaj szerokiego otwierania ust podczas jedzenia. Żuj delikatnie i unikaj twardych, chrupiących lub ciągnących się pokarmów.
• Zimny kompres: nałóż okład z lodu na okolicę szczęki, aby zmniejszyć obrzęk i złagodzić ból. Rób to przez pierwsze 24 godziny, a następnie w razie potrzeby zmień stosowanie ciepłych okładów.
• Rehabilitacja i ćwiczenia szczęki: Jeśli zaleci to lekarz, wykonuj delikatne ćwiczenia szczęki, aby wzmocnić mięśnie wokół szczęki. Można zalecić fizjoterapię i ćwiczenia w celu zmniejszenia obrzęku, przywrócenia funkcji i długotrwałego zapobiegania zaburzeniom stawów skroniowo-żuchwowych. Zaleca się również używanie sprzętu ochronnego podczas uprawiania sportu lub aktywności fizycznej, aby zapobiec obrażeniom w przyszłości.
• Higiena jamy ustnej: dbaj o higienę jamy ustnej, delikatnie myjąc zęby. Unikaj energicznego płukania i plucia.
• Unikaj forsownych zajęć: Powstrzymaj się od czynności, które mogłyby obciążyć szczękę, szczególnie w pierwszych kilku dniach po zabiegu.
• Zapobieganie przyszłym zwichnięciom: Pacjenci ze zwichnięciem stawu skroniowo-żuchwowego w przeszłości są narażeni na zwiększone ryzyko przyszłych zwichnięć. Można im zalecić unikanie szerokiego otwierania ust i wykonywania czynności, które mogą powodować dodatkowe obciążenie stawu szczęki.
• Opieka kontrolna: regularne wizyty kontrolne u lekarza są niezbędne, aby zapewnić pomyślne gojenie się szczęki i monitorować objawy powikłań.

Kiedy powinienem udać się do lekarza lub na pogotowie?

W przypadku podejrzenia zwichnięcia szczęki należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską, ponieważ jest to stan nagły. Jeśli odczujesz intensywny ból, niemożność zamknięcia ust lub widocznie przesuniesz szczękę, idź na pogotowie.
Jeśli po początkowym leczeniu wystąpi narastający ból, trudności w oddychaniu lub połykaniu lub objawy infekcji, takie jak gorączka, skontaktuj się z lekarzem lub wróć na pogotowie.

Podsumowanie

Złamanie lub zwichnięcie szczęki to poważny stan chorobowy wymagający szybkiej i odpowiedniej pomocy lekarskiej. Od pierwszej pomocy lekarskiej i potencjalnej konieczności leczenia chirurgicznego po fazę rekonwalescencji z dostosowaniem diety i rehabilitacją – każdy krok ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia pełnego powrotu do zdrowia. Właściwa dbałość o siebie po zmianie położenia szczęki ma kluczowe znaczenie dla powrotu do zdrowia. Postępuj zgodnie z radami i instrukcjami swojego lekarza i nie wahaj się zwrócić o dalszą pomoc lekarską, jeśli pojawią się komplikacje. Zrozumienie tych aspektów pomaga pacjentom skuteczniej prowadzić leczenie i powrót do zdrowia, zmniejszając ryzyko długotrwałych powikłań.

Artykuł został opublikowany 25 stycznia 2024, ostatnia aktualizacja miała miejsce 25 stycznia 2024.