Hiperdoncja – Usuwanie Zębów, Przyczyny, RTG, Operacja u Dorosłych

Kluczowe fakty

• Naddoncja to schorzenie zębów charakteryzujące się nadmierną liczbą zębów
• Dodatkowe zęby mogą mieć kształt podobny do normalnych zębów (nadliczbowych) lub mogą mieć nieprawidłowy kształt (zębak)
• Nadmierność dotyka od 1% do 4% populacji
• Może być powiązany z pewnymi zaburzeniami lub zespołami genetycznymi, ale w wielu przypadkach przyczyna jest nieznana
• Postępowanie może obejmować monitorowanie, ekstrakcję, leczenie ortodontyczne lub operację w skomplikowanych przypadkach

Co to jest hiperdoncja?

Hiperdoncja odnosi się do stanu, w którym dana osoba ma więcej zębów niż zwykle. Ogólnie rzecz biorąc, człowiek ma 20 zębów mlecznych i 32 zęby stałe. Każdy, kto ma więcej niż tę liczbę, ma hiperdoncję. Dodatkowe zęby są często nazywane zębami nadliczbowymi. W zależności od kształtu i umiejscowienia dodatkowe zęby mogą powodować problemy stomatologiczne, w tym stłoczenie, zatrzymanie lub wadę zgryzu i mogą wymagać leczenia.

Objawy hiperdoncji

Najbardziej oczywistym objawem hiperdoncji jest obecność dodatkowych zębów. Jednak ich kształty i lokalizacje mogą się różnić:

Kształty dodatkowych zębów

• Uzupełniające: są podobne pod względem wielkości i kształtu do zwykłych zębów
• Guźlica: mają kształt beczkowaty i zwykle są małe
• Stożkowy: mają kształt kołka i mogą być ostre
• Zębnik złożony: składa się z masy tkanki zęba przypominającej wiele małych struktur przypominających zęby
• Zębnik złożony: składa się z niezorganizowanej masy tkanki zęba, która nie przypomina zębów.

Lokalizacja dodatkowych zębów

• Mesiodens: Znajduje się pomiędzy dwoma przednimi zębami górnej szczęki
• Paramolarne: zlokalizowane obok zębów trzonowych
• Dystomolarne: zlokalizowane za zębami trzonowymi, zwykle w górnej szczęce.

Inne objawy mogą obejmować stłoczenie zębów, brak wyrzynania się normalnych zębów, a czasami ból lub dyskomfort.

Co powoduje hiperdoncję?

Dokładna przyczyna hiperdoncji nie jest jasno poznana. Z tym schorzeniem powiązano kilka czynników:

• Genetyka: hiperdoncja zwykle występuje rodzinnie, co sugeruje podłoże genetyczne.
• Zaburzenia rozwojowe: niektóre zespoły i zaburzenia, takie jak zespół Gardnera czy rozszczep wargi i podniebienia, są powiązane z hiperdoncją.
• Czynniki środowiskowe: niektóre badania sugerują, że czynniki środowiskowe podczas rozwoju zębów mogą odgrywać rolę, chociaż nie jest to dobrze ustalone.

Jak diagnozuje się hiperdoncję?

Hiperdoncję często diagnozuje się na podstawie rutynowych badań stomatologicznych. Podczas badania dentysta wizualnie obejrzy jamę ustną i może zauważyć obecność dodatkowych zębów. Aby potwierdzić diagnozę oraz ocenić położenie i budowę zębów nadliczbowych, zazwyczaj wykonuje się zdjęcie rentgenowskie zębów. W przypadkach, gdy hiperdoncja jest powiązana z chorobą lub zespołem genetycznym, konieczne może być zebranie wywiadu i wykonanie dodatkowych badań diagnostycznych.

Jak leczyć hiperdoncję?

Leczenie hiperdoncji zależy od różnych czynników, w tym liczby, położenia i kształtu zębów nadliczbowych, a także wszelkich powiązanych objawów i powikłań.

• Monitorowanie: W przypadkach, gdy dodatkowe zęby nie powodują żadnych problemów, dentysta może zalecić regularne monitorowanie bez natychmiastowej interwencji.
• Ekstrakcja: gdy dodatkowe zęby powodują stłoczenie, zatrzymanie lub inne problemy stomatologiczne, może być konieczna ekstrakcja.
• Leczenie ortodontyczne: w przypadkach, gdy normalne ustawienie zębów zostaje zakłócone, konieczne może być leczenie ortodontyczne za pomocą aparatu ortodontycznego lub innego aparatu w celu skorygowania ustawienia.
• Interwencja chirurgiczna: w przypadku skomplikowanych przypadków, zwłaszcza związanych z zespołami, może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Życie z hiperdoncją

Życie z hiperdoncją wymaga regularnych kontroli stomatologicznych w celu monitorowania stanu i zapobiegania powikłaniom. Utrzymywanie dobrej higieny jamy ustnej jest niezbędne, aby zapobiegać chorobom dziąseł i innym problemom związanym ze stłoczonymi zębami.

Co powinienem zrobić, jeśli moje dziecko ma hiperdoncję?

Jeśli Twoje dziecko cierpi na hiperdoncję, koniecznie skonsultuj się ze stomatologiem w celu dokładnej oceny i omówienia dostępnych opcji leczenia. Wczesna interwencja może mieć kluczowe znaczenie w zapobieganiu powikłaniom, takim jak nieprawidłowe ustawienie lub zaklinowanie.

Dlaczego muszę coś zrobić w związku z hiperdoncją?

Ignorowanie hiperdoncji może prowadzić do różnych powikłań, takich jak:

• Stłoczenie ortodontyczne: dodatkowe zęby mogą powodować stłoczenie, utrudniając wysunięcie się zwykłych zębów na właściwe pozycje. Może to skutkować niewspółosiowością i może wymagać interwencji ortodontycznej.
• Uszkodzenie sąsiadujących zębów: zęby nadliczbowe mogą uszkodzić sąsiednie zęby, wpłynąć na korzenie lub spowodować resorpcję sąsiednich zębów.

Zapalenie i infekcja dziąseł

Dodatkowe zęby mogą utrudniać higienę jamy ustnej, prowadząc do gromadzenia się płytki nazębnej i bakterii. Może to skutkować zapaleniem i infekcją dziąseł.

Czynniki ryzyka hiperdoncji

Istnieje kilka czynników, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju hiperdoncji:

• Czynniki genetyczne: Hiperdoncja zwykle występuje rodzinnie, co wskazuje na podłoże genetyczne. Niektóre zaburzenia i zespoły genetyczne, takie jak zespół Gardnera czy rozszczep wargi i podniebienia, są również powiązane z hiperdoncją.
• Płeć: badania wykazały, że mężczyźni częściej mają hiperdoncję niż kobiety.
• Pochodzenie etniczne: niektóre badania sugerują, że w niektórych grupach etnicznych częstość występowania hiperdoncji może być większa.

Powikłania związane z hiperdoncją

Hiperdoncja może prowadzić do kilku powikłań, w tym:

• Stłoczenie zębów: dodatkowe zęby mogą zajmować miejsce w jamie ustnej, powodując przesunięcie sąsiednich zębów.
• Uderzenie: zęby nadliczbowe mogą uniemożliwiać prawidłowe wyrzynanie się zębów normalnych, co prowadzi do zatrzymania.
• Resorpcja zębów: korzenie sąsiednich zębów mogą zostać ponownie wchłonięte z powodu nacisku zębów dodatkowych.
• Torbiele i nowotwory: W rzadkich przypadkach wokół zębów nadliczbowych mogą rozwinąć się cysty lub guzy.
• Choroby przyzębia: powiększone zęby mogą utrudniać higienę jamy ustnej i prowadzić do chorób dziąseł.

Kiedy udać się do dentysty

Ważne jest, aby zgłosić się do dentysty, jeśli u Ciebie lub Twojego dziecka występują jakiekolwiek objawy hiperdoncji, takie jak dodatkowe zęby, stłoczenie, ból lub trudności z prawidłowym wyrzynaniem się zębów. Regularne kontrole stomatologiczne są również niezbędne do wczesnego wykrywania i leczenia hiperdoncji.

Perspektywa

Perspektywy dla osób z hiperdoncją różnią się w zależności od ciężkości stanu i obecności jakichkolwiek powiązanych zespołów lub powikłań. Przy właściwym leczeniu, które może obejmować ekstrakcję dodatkowych zębów i leczenie ortodontyczne, wiele osób może zachować dobry stan zdrowia jamy ustnej. W przypadkach, gdy hiperdoncja jest powiązana z chorobą genetyczną, ważne będzie również ciągłe leczenie tej choroby.

Podsumowanie

Hiperdoncja to schorzenie zębów charakteryzujące się obecnością dodatkowych zębów. Może być powiązana z różnymi czynnikami ryzyka i może prowadzić do szeregu powikłań, jeśli nie jest właściwie leczona. Wczesne wykrywanie i interwencja są kluczem do zapobiegania lub minimalizowania tych powikłań. Osoby z hiperdoncją powinny regularnie przeprowadzać kontrole stomatologiczne i postępować zgodnie z zaleceniami dentysty, aby zapewnić optymalny stan zdrowia jamy ustnej.

Artykuł został opublikowany 26 stycznia 2024, ostatnia aktualizacja miała miejsce 26 stycznia 2024.