Małe Zęby (Mikrodoncja) – Leczenie, Przyczyny, Definicja, Zęby Mleczne, Uśmiech

Mikrodoncja to schorzenie zębów, w którym występują nienormalnie małe zęby, które mogą być zlokalizowane w pojedynczym zębie lub uogólnione i obejmować wszystkie zęby. Jest to stosunkowo rzadkie schorzenie o różnym stopniu nasilenia i konsekwencjach dla zdrowia jamy ustnej i estetyki.

Kluczowe fakty

• Mikrodoncja odnosi się do stanu zębów, w którym jeden lub więcej zębów jest mniejszych niż zwykle
• To schorzenie występuje stosunkowo rzadko, ale dokładna częstość występowania różni się w zależności od rodzaju mikrodoncji
• Istnieją trzy podstawowe typy mikrodoncji, które różnią się w zależności od liczby i lokalizacji dotkniętych zębów: prawdziwie uogólnione, względne uogólnione i zlokalizowane (ogniskowe)

Co to jest mikrodoncja (małe zęby)?

Mikrodoncja to schorzenie zębów charakteryzujące się rozwojem zębów mniejszych niż ich typowy rozmiar. Chociaż ogólna struktura zęba pozostaje taka sama, jego rozmiar jest znacznie mniejszy w porównaniu do średniej. Może dotyczyć pojedynczego zęba (zlokalizowana mikrodoncja) lub wielu zębów. Termin mikro oznacza mały, a termin dontia odnosi się do zębów. Chociaż dokładna przyczyna pozostaje nieznana, wydaje się, że genetyka odgrywa znaczącą rolę. Osoby z mikrodoncją mogą uważać swoje mniejsze zęby za mniej estetyczne, ale stan ten na ogół nie wpływa na funkcję zębów. Jednakże mniejszy rozmiar może czasami prowadzić do problemów z odstępami lub innych wyzwań ortodontycznych.
Najczęstszymi zębami dotkniętymi mikrodoncją są boczne siekacze szczęki, często mające kształt kołka lub zauważalnie mniejsze niż normalnie. Inne zęby, które mogą być dotknięte, to trzecie zęby trzonowe (zęby mądrości) i zęby trzonowe żuchwy. W niektórych przypadkach nawet zęby mleczne (zęby mleczne) mogą wykazywać oznaki mikrodoncji.

Epidemiologia mikrodoncji (małych zębów)

Mikrodoncja to stosunkowo rzadka choroba zębów. Częstość jej występowania jest różna w różnych populacjach, a określenie konkretnych wskaźników chorobowości może być trudne ze względu na różne definicje i klasyfikacje. Jednakże mikrodoncja wydaje się występować częściej w niektórych populacjach i grupach etnicznych. Należy pamiętać, że chociaż niektóre przypadki mikrodoncji są zdarzeniami odosobnionymi, inne można powiązać z szerszymi zespołami lub czynnikami genetycznymi.

Rodzaje i charakterystyka mikrodoncji (małych zębów)

Mikrodoncję można podzielić na trzy główne typy: Prawdziwa mikrodoncja uogólniona, mikrodoncja zlokalizowana i mikrodoncja względna uogólniona.

Prawdziwa uogólniona mikrodoncja

Ta niezwykle rzadka postać polega na tym, że wszystkie zęby są jednakowo mniejsze niż normalnie. Często występuje w chorobach ogólnoustrojowych, takich jak zespół Downa.
Jest to rzadki rodzaj mikrodoncji, w którym wszystkie zęby w jamie ustnej są mniejsze niż przeciętne. Uzębienie wydaje się ogólnie proporcjonalnie mniejsze, ale relacje między zębami pozostają niezmienne.
Przyczyny: zazwyczaj wiąże się to z zaburzeniami genetycznymi lub stanami wpływającymi na ogólny wzrost, takimi jak karłowatość przysadkowa.

Względna uogólniona mikrodoncja

Występuje, gdy zęby mają normalną wielkość, ale wydają się małe w porównaniu ze stosunkowo dużymi szczękami.
Zęby mają standardowy rozmiar, ale wydają się małe w porównaniu z większą niż przeciętna szczęką. Innymi słowy, zęby mają normalną wielkość, ale kość szczęki urosła nieproporcjonalnie. Często powoduje to odstępy między zębami lub inne problemy ortodontyczne, ponieważ łuk zębowy jest większy niż jest to wymagane w przypadku wielkości zębów.
Przyczyny: często ma charakter dziedziczny, ten typ może być związany z czynnikami powodującymi przerost kości szczęki.

Zlokalizowane (ogniskowe) mikrodoncje

Ten typ występuje częściej niż uogólniona mikrodoncja i dotyczy tylko jednego lub kilku zębów. Boczny siekacz szczęki jest jednym z zębów najczęściej dotkniętych chorobą, często objawiającym się zębami w kształcie kołka.
Tylko jeden lub kilka zębów jest mniejszych niż ich typowy rozmiar. Najczęściej dotkniętym zębem jest siekacz górny boczny. Może to prowadzić do problemów estetycznych lub problemów z odstępami w zlokalizowanym obszarze. Dotknięte zęby mogą być mniej skuteczne w pełnieniu ich zamierzonej funkcji, zwłaszcza jeśli są to zęby trzonowe.
Przyczyny: dokładna przyczyna nie zawsze jest znana, ale może być powiązana z urazem podczas rozwoju zębów lub określonymi czynnikami genetycznymi.

Przyczyny mikrodoncji (małych zębów)

Mikrodoncja to stan, w którym jeden lub więcej zębów wydaje się mniejszy niż normalnie.
Istnieje kilka przyczyn i zespołów związanych z mikrodoncją. Przyjrzyjmy się niektórym potencjalnym przyczynom:

• Karłowatość przysadki: Ten stan występuje z powodu niedoboru hormonu wzrostu wytwarzanego przez przysadkę mózgową. Niedobór wpływa na ogólny wzrost, prowadząc do niższego wzrostu i może wpływać na wielkość zębów, powodując mikrodoncję.
• Chemioterapia lub radioterapia: leczenie obejmujące chemioterapię lub radioterapię, szczególnie w młodym wieku, gdy zęby wciąż się rozwijają, może zakłócić prawidłowy wzrost i rozwój zębów, prowadząc do mikrodoncji lub innych anomalii stomatologicznych.
• Rozszczep wargi i podniebienia: są to wrodzone deformacje, które mogą wpływać na rozwój i położenie zębów. Anomalie zębowe związane z rozszczepami mogą obejmować mikrodoncję.
• Zespół LAMM (wrodzona głuchota z aplazją błędnikową, mikrotią i mikrodoncją): jest to rzadkie schorzenie, w którym występuje ubytek słuchu, nieprawidłowości w uchu wewnętrznym, małe lub nieobecne uszy zewnętrzne oraz małe zęby.
• Zespół Downa: osoby z zespołem Downa często mają różne anomalie uzębienia, w tym mikrodoncję, szczególnie w górnych bocznych siekaczach.
• Dysplazja ektodermalna: to grupa zaburzeń genetycznych wpływających na rozwój tkanek ektodermalnych, które obejmują skórę, włosy, paznokcie i zęby. Mikrodoncja jest częstą cechą zębów w tych schorzeniach.
• Niedokrwistość Fanconiego: jest to rzadka choroba genetyczna wpływająca na szpik kostny, prowadząca do zmniejszonej produkcji krwinek. Może również wiązać się z anomaliami, takimi jak mikrodoncja.
• Zespół Gorlina-Chaudhry-Mossa: ten rzadki zespół obejmuje nieprawidłowości twarzoczaszki, w tym zębów. Mikrodoncja może być jednym z objawów stomatologicznych.
• Zespół Williamsa: osoby z zespołem Williamsa często mają problemy sercowo-naczyniowe, opóźnienia w rozwoju i nietypowe rysy twarzy. Mogą również występować nieprawidłowości uzębienia, w tym mikrodoncja.
• Zespół Turnera: stan dotykający tylko kobiety, gdy mają jeden chromosom X zamiast dwóch. Z zespołem tym mogą być powiązane anomalie stomatologiczne, takie jak mikrodoncja.
• Zespół Riegera: jest to choroba genetyczna charakteryzująca się nieprawidłowościami w oku, nieprawidłowościami w twarzy i problemami stomatologicznymi, w tym mikrodoncją.
• Zespół Hallermanna-Streiffa: to rzadkie zaburzenie genetyczne wiąże się z kilkoma nieprawidłowościami w obrębie twarzoczaszki, w tym mniejszą głową, twarzą przypominającą ptaka i anomaliami dentystycznymi, takimi jak mikrodoncja.
• Zespół Rothmunda-Thomsona: ta rzadka choroba genetyczna charakteryzuje się wysypką skórną, nieprawidłowościami w kośćcu i większym ryzykiem niektórych nowotworów. Mogą być powiązane anomalie stomatologiczne, takie jak mikrodoncja.
• Zespół ustno-twarzowo-cyfrowy: grupa chorób genetycznych charakteryzujących się wadami rozwojowymi twarzy, jamy ustnej i palców. Mikrodoncja to jedna z potencjalnych manifestacji stomatologicznych.

Chociaż powyższe zespoły i schorzenia mogą być powiązane z mikrodoncją, należy pamiętać, że nie każda osoba cierpiąca na te schorzenia będzie musiała mieć małe zęby. Genetyka, czynniki środowiskowe i inne czynniki mogą odgrywać rolę w prezentacji tej anomalii stomatologicznej.

Inne przyczyny małych zębów

Zęby, które wydają się mniejsze niż zwykle, można przypisać kilku przyczynom. Niektóre z nich są wrodzone i związane z czynnikami genetycznymi, jak omówiono powyżej, podczas gdy inne mogą rozwinąć się w późniejszym życiu z powodu różnych schorzeń lub zachowań:

• Niedobory żywieniowe
  Niedobór niektórych składników odżywczych w fazie rozwojowej może mieć wpływ na wielkość zębów. Brak składników odżywczych, takich jak wapń, witamina D i fosfor, może utrudniać prawidłowy rozwój zębów.
• Narażenie na narkotyki lub substancje szkodliwe
  Narażenie na określone leki lub toksyny podczas ciąży może wpływać na rozwój zębów płodu. Może to prowadzić do przebarwień, uszkodzeń szkliwa i zmian rozmiaru. Przykłady: barwienie tetracykliną lub narażenie na duże ilości fluoru może mieć wpływ na rozmiar i strukturę zęba.
• Uraz wewnątrzmaciczny
  Każdy uraz lub uraz w okresie płodowym może mieć wpływ na rozmiar i strukturę zębów. Zęby mogą stać się mniejsze lub w ciężkich przypadkach mogą w ogóle nie rozwinąć się w dotkniętym obszarze.
• Choroba lub trauma we wczesnym dzieciństwie
  Poważne choroby, wysoka gorączka lub urazy w okresie rozwojowym (kiedy jeszcze kształtują się zęby) mogą mieć wpływ na wielkość zęba. Choroba lub uraz może prowadzić do hipoplazji szkliwa (niedorozwiniętego szkliwa), co może objawiać się mniejszymi zębami, słabymi zębami lub zębami bardziej podatnymi na próchnicę.
• Przedwczesna utrata zębów mlecznych
  Jeśli zęby mleczne (mleczacze) zostaną utracone przedwcześnie w wyniku próchnicy lub urazu, może to mieć wpływ na rozwój i wyrzynanie się zębów stałych. Zęby stałe mogą wyrzynać się nieprawidłowo lub mogą wydawać się mniejsze z powodu braku odpowiedniej przestrzeni.
• Bruksizm (zgrzytanie zębami)
  Przewlekłe zgrzytanie zębami może powodować zniszczenie szkliwa i zmniejszenie rozmiaru zębów. Z biegiem czasu może to spowodować, że zęby będą wydawać się mniejsze, a także zwiększyć ich wrażliwość.

Kiedy udać się do dentysty lub lekarza?

Regularne kontrole stomatologiczne są niezbędne z różnych powodów, ale jeśli podejrzewasz, że Ty lub Twoje dziecko cierpicie na mikrodoncję lub jakąkolwiek nieprawidłowości w uzębieniu, określone objawy mogą wskazywać, że nadszedł czas na wizytę u dentysty:

• Problemy z odstępami: jeśli zauważysz znaczne luki między zębami, które nie wynikają z brakujących zębów, może to być spowodowane mniejszymi zębami. Przestrzenie te mogą powodować problemy funkcjonalne i estetyczne.
• Trudności z żuciem: mniejsze zęby mogą nie mieć typowej powierzchni potrzebnej do wydajnego mielenia jedzenia.
• Samoświadomość: Poczucie skrępowania lub niezadowolenia z wyglądu swoich zębów jest ważnym powodem do zasięgnięcia porady. Każdy zasługuje na to, aby czuć się pewnie w swoim uśmiechu.
• Wątpliwości ortodontyczne: jeśli występują problemy z ustawieniem zgryzu lub ustawieniem szczęki, może to być częściowo spowodowane rozmiarem zębów.
• Rutynowe kontrole stomatologiczne: Nawet jeśli nie zauważysz żadnych problemów, regularne wizyty u dentysty są niezbędne. Twój dentysta może zidentyfikować i rozwiązać potencjalne problemy, zanim się eskalują.

Leczenie mikrodoncji – Stomatologia zachowawcza

W przypadku mikrodoncji pojedynczych zębów, szczególnie w przypadku siekaczy bocznych szczęki z mikrodontem lub siekaczy bocznych w kształcie kołka, skuteczne mogą być zabiegi odtwórcze, takie jak implanty dentystyczne lub łączenie kompozytowe. Jeśli dotkniętych jest wiele zębów, jak w przypadku uogólnionej mikrodoncji, może być wymagany bardziej kompleksowy i spersonalizowany plan leczenia. Plan ten może obejmować leczenie ortodontyczne mające na celu wyrównanie zębów i poprawę funkcji zgryzu, a także podejście odtwórcze w celu usunięcia rozbieżności w wielkości.
W przypadkach, gdy mikrodoncja prowadzi do brakujących zębów, takich jak brak bocznego siekacza szczęki lub mezjodensów żuchwy, implanty dentystyczne mogą być doskonałą opcją przywrócenia funkcjonalności i estetyki. Plan leczenia powinien również uwzględniać długoterminowy stan zdrowia jamy ustnej pacjenta, upewniając się, że wszelkie prace odtwórcze będą trwałe i odporne na nadmierne zużycie.

Jeśli u Ciebie lub Twojego dziecka zdiagnozowano mikrodoncję, kilka opcji leczenia może poprawić funkcjonalność i estetykę:

Licówki

Cienkie płatki porcelany lub materiału kompozytowego pokrywające przednią powierzchnię zębów.

• Zastosowanie: Wykonane na zamówienie, aby pasowało do zęba i zabarwione tak, aby pasowało do otaczających zębów. Przykleja się je do powierzchni zęba, aby poprawić jego wygląd.
• Zalety: Zapewnia naturalny wygląd, a materiał porcelanowy jest odporny na plamy. Jest to opcja mniej inwazyjna w porównaniu z koronami.

Korony

Czapka w kształcie zęba zakładana na ząb i zakrywająca go, aby przywrócić mu kształt, rozmiar, wytrzymałość i wygląd.

• Zastosowanie: Dentysta przygotuje ząb, pobierze wycisk, a korona zostanie wykonana na zamówienie w laboratorium. Gdy jest już gotowy, cementuje się go na istniejącym zębie.
• Korzyści: Korony otaczają całą widoczną część zęba i zapewniają większą wytrzymałość niż licówki. Są szczególnie przydatne, jeśli ząb jest słaby lub zużyty.

Wiązanie kompozytowe

Rodzaj bondingu dentystycznego polegający na nałożeniu na ząb żywicy kompozytowej w kolorze zęba.

• Stosowanie: Dentysta zszorstkuje powierzchnię zęba, nałoży płyn kondycjonujący, a następnie nałoży żywicę. Po uformowaniu i wygładzeniu żywicy do pożądanego kształtu jest ona utwardzana światłem ultrafioletowym lub laserem.
• Korzyści: to jedna z najtańszych opcji stomatologii estetycznej. Procedura jest prosta i zwykle można ją przeprowadzić podczas jednej wizyty w gabinecie.

Badanie pod kątem przyczyny genetycznej

Chociaż wiele anomalii stomatologicznych może wynikać z czynników środowiskowych, niektóre schorzenia, takie jak mikrodoncja, mogą mieć korzenie genetyczne. Oto jak określa się powiązanie genetyczne:
Historia stomatologiczna rodziny: jednym z pierwszych kroków w identyfikacji powiązania genetycznego jest zbadanie historii stomatologicznej bliskich członków rodziny. Jeśli w rodzinie występuje tendencja do mikrodoncji, sugeruje to składnik genetyczny.
Badania genetyczne: Współczesna medycyna pozwala na badanie struktury genetycznej danej osoby. Testy te mogą określić mutacje lub zmiany w genach związane z anomaliami stomatologicznymi:
– Procedura: do pobrania DNA zazwyczaj stosuje się proste badanie krwi lub wymaz z policzka.
– Wyniki: dzięki analizie laboratoryjnej próbka może dostarczyć informacji na temat wszelkich markerów genetycznych lub mutacji związanych z nieprawidłowościami w uzębieniu.
Ocena innych objawów: czasami mikrodoncja może być częścią szerszego zespołu genetycznego, który wpływa na wiele układów organizmu. Do identyfikacji tych zespołów przydatne mogą być kompleksowe badania lekarskie.
Konsultacja z genetykiem: jeśli podejrzewa się przyczynę genetyczną, korzystna może być konsultacja z genetykiem. Mogą zapewnić bardziej szczegółową analizę i pomóc w zrozumieniu konsekwencji, potencjalnego ryzyka dla przyszłego potomstwa i wszelkich powiązanych problemów zdrowotnych.
Prenatalne badania genetyczne: w przypadku rodzin, w których w przeszłości występowały genetyczne anomalie uzębienia, badanie prenatalne może być opcją w celu ustalenia, czy płód cierpi na tę chorobę. Wiedza ta może przygotować rodziców na potencjalne leczenie i interwencje po urodzeniu.

Mikrodoncja ICD-10

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, wydanie dziesiąte (ICD-10), mikrodoncję klasyfikuje się jako:
Kod K00.2: Nieprawidłowości w wielkości i kształcie zębów.
Klasyfikacja ta pomaga w standaryzacji diagnostyki i leczenia mikrodoncji w różnych placówkach opieki zdrowotnej na całym świecie.

Podsumowanie

Mikrodoncja, charakteryzująca się mniejszymi niż przeciętne zębami, może mieć przyczyny zarówno genetyczne, jak i środowiskowe. Chociaż zabiegi estetyczne i funkcjonalne, takie jak licówki, korony i klejenie, oferują rozwiązania w przypadku fizycznych objawów choroby, zrozumienie jej korzeni może mieć kluczowe znaczenie, szczególnie jeśli istnieje podejrzenie składnika genetycznego. Jeśli mikrodoncja występuje w rodzinie lub występuje wraz z innymi objawami, warto rozważyć wykonanie badań genetycznych. Pomaga to nie tylko w bardziej holistycznym podejściu do leczenia, ale także w zrozumieniu i potencjalnym przewidywaniu stanu zdrowia zębów przyszłych pokoleń. Niezależnie od przyczyny, dzięki dzisiejszym zaawansowanym praktykom stomatologicznym każdy może uzyskać zdrowy i pewny siebie uśmiech.

Artykuł został opublikowany 28 stycznia 2024, ostatnia aktualizacja miała miejsce 28 stycznia 2024.